Grammatici Latini II, p. 301: Priscian, book 7 (De ceteris casibus)
Point to any link below for more information. Note that the text of Priscian below is that of Hertz’s edition, and that of the St Gall manuscript may differ. (See introduction for further notes.)
II 301,1 | sed de his latius de nominatiuo tractantes disseruimus. notandum tamen, | ||||||
II 301,2 | quod Plautus a puer nominatiuo uocatiuum puere dixit in mercatore: | ||||||
119b16 | 301,2 | book 7 | 4121 | puere: | |||
119b16 | e | 301,2 | book 7 | 566[?] | mercato[re]: | ||
II 301,3 | «egomet me, moror. tu, puere, abi hinc intro ocius». | ||||||
II 301,4 | idem in Curculione: | ||||||
II 301,5 | «cedo, puere, sinum :: quid facturus? :: iam scies», | ||||||
II 301,6 | quod quibusdam a nominatiuo puerus rectius esse uidetur. | ||||||
II 301,7 | si uero in eus desinat nominatiuus, magis Graecum seruamus | ||||||
II 301,8 | uocatiuum. Horatius in I epistularum: | ||||||
II 301,9 | «Pentheu / | ||||||
II 301,10 | rector Thebarum». | ||||||
II 301,11 | Statius in VIII Thebaidos: | ||||||
II 301,12 | «uade, o primis puer inclyte bellis / | ||||||
119b24 | 301,12 | book 7 | 11 | ó primís | |||
II 301,13 | Arcas, et Argolicae Capaneu iam maxime turmae». | ||||||
II 301,14 | Probo tamen et quibusdam aliis artium scriptoribus et o Penthee et o | ||||||
119b25 | 301,14 | book 7 | 4141 | tamen: | |||
II 301,15 | Tydee et Hionee posse dici secundum Latinam analogiam placet, quod | ||||||
119b27 | 301,15 | book 7 | 4121 | dici: | |||
119b28 | f | 301,15 | 119b1 | book 7 | 3226[?] | quod: [‘i.e. their ending in ē’] [analysis] | |
II 301,16 | in usu non inueni. | ||||||
II 301,17 | in us uero terminantia, si sint propria, i ante us habentia, abiecta | ||||||
II 301,18 | us faciunt uocatiuum, ut hic Virgilius o Virgili, hic Sallustius o | ||||||
II 301,19 | Sallusti, hic Pompeius o Pompei. haec tamen eadem etiam in e | ||||||
II 301,20 | proferebant antiquissimi, o Virgilie, Mercurie dicentes. Liuius Andronicus | ||||||
II 301,21 | in Odissia: | ||||||
II 301,22 | «neque tamen te oblitus sum, Laertie noster». | ||||||